Ο Μάκης Ζούμπος, μέσα από το ταξιδιωτικό του blog μας ταξιδεύει σε όμορφες περιοχές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σήμερα θα μας θυμίσει το οδοιπορικό που έκανε στους Αγίους Τόπιυς τον Φεβρουάριο του 2022. Ο λόγος στον Μάκη:
Το οδοιπορικό μας ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2022, πολύ καιρό πριν το Πάσχα. Γνωρίζαμε πως το ταξίδι μας αυτό θα ήταν κάτι το διαφορετικό, ιδιαίτερα συγκινητικό, αλλά ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα μας “σημάδευε” τόσο έντονα!
Μέσα στον παιχνιδιάρικο καιρό του Ισραήλ ανάμεσα από ήλιο, σύννεφα και μια σειρά από ελέγχους διαβατηρίων, μοριακών τεστ (covid βλέπεις), βρεθήκαμε επιτέλους αγαπητέ μου αναγνώστη στην έξοδο του αεροδρομίου που φέρει το όνομα Ben Gurion του Ισραηλινού πολιτικού, που μεταξύ άλλων υπήρξε ο κύριος ιδρυτής και ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ.
Εκεί λοιπόν (στην έξοδο) μας περίμενε ο οδηγός μας ο Daoud o οποίος μας μετέφερε στο ξενοδοχείο μας στην Ιερουσαλήμ. Η απόσταση είναι περίπου στα 50′. Μεταφορά πέντε αστέρων με την υπερπολυτελή mercedes του και κάποιες σημαντικές του παρεμβάσεις κατά την διάρκεια του ταξιδιού, που σίγουρα δεν μας άφησαν αδιάφορους, Για καλή μας τύχη μιλούσε λίγα ελληνικά. Θα αφήσω το τηλέφωνό του παρακάτω σε περίπτωση που τον χρειαστείτε.
Φτάσαμε στην Ιερουσαλήμ… Τι να πρωτοπώ γι’ αυτή την πόλη. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να την περιγράψω μιας που αποτελεί ένα σταυροδρόμι θρησκειών. Η πόλη χωρίζεται σε παλαιά και νέα. Το μέρος της καινούργιας πόλης, αν και σύγχρονο, έχει έντονα στοιχεία γειτονιάς με χρώμα και ζωντάνια. Στην παλαιά πόλη υπάρχουν πολλά μαγαζάκια που τονίζουν τον τοπικό χαρακτήρα και την αυθεντικότητα της ζωής της πόλης.
Η ΠΑΛΑΙΑ ΠΟΛΗ
Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας στο εξαιρετικό ξενοδοχείο Notre Dame of Jerusalem Center, μια ανάσα από την πύλη new gate, ξεκινήσαμε την περιπλάνησή στην αναζήτηση της περιπέτειας στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης.
Εξωτερική άποψη του ξενοδοχείου Notre Dame of Jerusalem Center
Η παλιά πόλη χωρίζεται σε 4 συνοικίες. Τη χριστιανική, την αρμένικη, την ιουδαϊκή και την μουσουλμανική. Είναι ένα “χαρμάνι” πολιτισμού που το νιώθεις μόνο αν βρεθείς εκεί. Ένα μέρος που δείχνει ότι η πόλη είχε πολλούς διεκδικητές μέσα στους αιώνες.
Άποψη της Ιερουσαλήμ από το όρος των Ελαιών. Μπροστά διακρίνεται το εβραϊκό κοιμητήριο.
Κινούμενοι μέσα στο λαβύρινθο της παλαιάς πόλης ακολουθήσαμε τα ίχνη της οδού του μαρτυρίου ή του “δρόμου των παθών” (via dolorosa) ξεκινώντας από την φυλακή και το Πραιτόριο και ύστερα από από μια διαδρομή 14 στάσεων (που ταυτίζονται με τις στάσεις που έκανε ο Χριστός κουβαλώντας το σταυρό μέχρι τον Γολγοθά), φτάσαμε στον κορυφαίο προορισμό της Ιερουσαλήμ. Στο Ναό του Πανάγιου Τάφου.
Το “Πραιτώριο” στην οδό των Παθών, την εποχή του Χριστού ήταν Διοικητήριο και επίσημη κατοικία του Ρωμαίου Διοικητή Ηγεμόνα Πιλάτου. Εδώ έφεραν τον Ιησού μετά τον Άννα και τον Καϊάφα για να δικαστεί. Εδώ ο Πιλάτος διέταξε να μαστιγώσουν τον Ιησού. Εδώ Τον έντυσαν με την κόκκινη χλαμύδα, Τον φυλάκισαν και Τον καταδίκασαν στην έσχατη ποινή του θανάτου με σταύρωση. Εδώ του έδωσαν το Σταυρό για να ξεκινήσει το δρόμο του Μαρτυρίου. Προς μεγάλη μας θλίψη, ήταν κλειστός ο χώρος!
Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
Ο ναός αυτός διαφέρει από κάθε άλλον διότι είναι ένα αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα που στο εσωτερικό του περιλαμβάνει πολλές μικρές εκκλησίες αλλά και πολλά ιστορικά σημεία που συνδέονται με το μαρτύριο και την ταφή του Χριστού.
Μέσα στο ναό υπάρχει ο Γολγοθάς, ένας βράχος εννέα μέτρων που είναι το ακριβές σημείο της σταύρωσης, το σημείο της αποκαθήλωσης και φυσικά το σημείο ταφής του Ιησού.
Μέσα στο ναό και αφού κατέβεις αρκετές σκάλες, υπάρχει το σημείο όπου η Αγία Ελένη ανακάλυψε τον σταυρό.
Η ενέργεια του χώρου είναι μοναδική. Ένας χώρος γεμάτος ψαλμωδίες σε πολλές γλώσσες και φυσικά γαλήνη που την απολαύσαμε ακόμα περισσότερο λόγω έλλειψης προσκυνητών (covid βλέπεις).
Είχαμε την ευλογία να προσκυνήσουμε δύο ή περισσότερες φορές κάτι που σύμφωνα με τους ορθόδοξους ιερείς δεν συμβαίνει υπό φυσιολογικές συνθήκες μιας που η αναμονή είναι τουλάχιστον 3 – 4 ώρες και ο κόσμος 10.000 !!!
Εξωτερική άποψη του Ναού της Αναστάσεως.
Ο Πανάγιος Τάφος.
Το εσωτερικό του ιερού Κουβουκλίου. Εδώ κάνει την προσευχή του ο Πατριάρχης για τον αγιασμό του Αγίου Φωτός, και στη συνέχεια λήψη αυτού. (Φυσικά δεν επιτρέπονται φωτογραφίες, εμείς το τολμήσαμε).
Αφήνοντας το χριστιανικό κομμάτι κατευθυνθήκαμε στο μουσουλμανικό στολίδι της μουσουλμανικής συνοικίας που είναι το ιερό Qubbat As- Sakharah με το χρυσό του τρούλο και το τέμενος Αλ Άκσα ο δεύτερος πιο σημαντικός ιερός χώρος για τους μουσουλμάνους μετά τη Μέκκα αφού πιστεύουν ότι από αυτό τον βράχο αναλήφθηκε ο Μωάμεθ στους ουρανούς.
Το τέμενος Αλ Άκσα.
Σε απόσταση αναπνοής και πάνω από μια σειρά του “Όρους του Ναού” όπως λέγετε, βρίσκεται το “Τοίχος των Δακρύων” μοναδικό υπόλειμμα του Ναού του Σολόμωντα και ο πιο ιερός τόπος των Ιουδαίων ανά τον κόσμο.
Κατασκευασμένο από ασβεστολιθικούς ογκόλιθους με μήκος 57m, είναι το σημείο όπου οι Εβραίοι όλων των ηλικιών εκστασιάζονται προσευχόμενοι, κινούμενοι παλινδρομικά χτυπώντας το κεφάλι τους στο Τοίχος . Παρατήρησα ότι ο κόσμος συρρέει φορώντας καθημερινά ρούχα ή τις ορθόδοξες εβραϊκές στολές (μεγάλο γούνινο καπέλο Streimble, λευκό πουκάμισο και μακρύ μαύρο παλτό).
Βέβαια για να προσεγγίσεις το χώρο πρέπει να φορέσεις το Εβραϊκό Κιπά στο κεφάλι σου (άσχετα αν εγώ δεν το φόρεσα).
Το “Τοίχος των Δακρύων”
Προχωρώντας προς την Εβραϊκή συνοικία ανακάλυψα το πιο περιποιημένο και νοικοκυρεμένο μέρος της Ιερουσαλήμ. Ανακαινισμένο αλλά διατηρώντας στο ακέραιο το αρχιτεκτονικό πνεύμα του παλιού οικισμού φαίνεται ότι εδώ έχει πέσει και το περισσότερο χρήμα αλλά και μεράκι. Γονείς 20-25 ετών με συντηρητικό ντύσιμο να κοιτούν αμέριμνοι τα 2, 3, 4 ή 5 παιδιά τους. Εικόνα που σπάνια βλέπεις σε άλλο μέρος μιας που όπως έμαθα, υπάρχει η κρατική οικονομική ενίσχυση της τεκνοποίησης ως κίνητρο για τα νεαρά ζευγάρια και συνδέεται με την αντιπαλότητα και το ζήτημα επιβίωσης σε σχέση με τους Παλαιστίνιους.
Απέναντι από την παλαιά πόλη βρίσκεται το Όρος των Ελαιών με μοναδικά αξιοθέατα-προσκυνήματα όπως ο Τάφος της Παναγιάς, ο κήπος της Γεσθημανή, η Εκκλησιά των Εθνών.
Ο κήπος της Γεσθημανή. Ο τόπος που άρχισε το μαρτύριο του Ιησού Χριστού, δηλαδή η προδοσία του από τον Ιούδα και η σύλληψή Του.
Η εικόνα της Παναγιάς της Ιεροσολυμίτισσας
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς της Ιεροσολυμίτισσας έχει αγιογραφηθεί το 1870 μ.Χ. με θαυμαστό τρόπο στο Ιερό Προσκύνημα του Θεομητορικού Μνήματος της Γεθσημανής. Το σημείο αυτό αποτελεί τον κενό τάφο της Παναγίας μας, το γνωστό ως Κενοτάφιο, αφού το σώμα Της ανελήφθη στους Ουρανούς την τρίτη ημέρα από την Κοίμησή Της και θαυματουργεί. Σύμφωνα με την παράδοση, μάλιστα, και τις τρεις φορές που πλημμύρισε ο Ιερός Ναός στη Γεθσημανή, η εικόνα ανέβηκε μόνη της από τον μαρμάρινο θρόνο που βρίσκεται και στάθηκε στο σύστημα εξαερισμού, χωρίς να στηρίζεται πουθενά! Τα θαύματά της είναι αναρίθμητα, όπου και αν πήγε. Η θαυματουργή εικόνα έχει ταξιδέψει σε αρκετά μέρη της Ελλάδος προς προσκύνηση, ενώ πιστό αντίγραφο αυτής βρίσκεται στην κωμόπολη Γενισέα της Ξάνθης.
ΒΗΘΛΕΕΜ
Φυσικά στο ταξίδι μας δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την Βηθλεέμ. την μικρή πόλη της Παλαιστίνης, η οποία απέχει μόλις 10-15 χιλιόμετρα. από την Ιερουσαλήμ. Καθ’ οδόν, πρόσεξα πως η πυκνή βλάστηση ολοένα και αραίωνε ενώ ένα πανύψηλο τσιμεντένιο τείχος υψωνόταν στο πλάι του δρόμου. Άλλοι το λένε το τείχος της ντροπής, άλλοι το αποκαλούν τείχος προστασίας. Δεν έχει σημασία πως θα το πεις. Αρκεί να γνωρίζεις, πως χωρίζει το Ισραήλ από τα Παλαιστινιακά εδάφη.
Ο Ισραηλινός στρατός έχει στήσει μπλόκο στην είσοδο της πόλης και ελέγχει όλους όσους μπαίνουν ή βγαίνουν, γεγονός που προκαλεί ταλαιπωρία στους ντόπιους αλλά και στους επισκέπτες. Εμείς για άγνωστο λόγο, δεν περάσαμε έλεγχο από τους ένοπλους άντρες παρά μόνο κατά την επιστροφή μας όπου η ουρά των αυτοκινήτων ήταν αρκετών χιλιομέτρων…
Η Βηθλεέμ ασφυκτιά μέσα στο τσιμεντένιο τείχος ύψους οκτώ μέτρων το οποίο έχει ορθώσει το Ισραήλ ανάμεσα στη γενέθλια πόλη του Ιησού και στη γειτονική Ιερουσαλήμ.
Το Ισραήλ άρχισε να ανεγείρει το τείχος το 2000, όταν ξέσπασε η δεύτερη παλαιστινιακή ένοπλη εξέγερση (Ιντιφάντα) με φονικές επιθέσεις αυτοκτονίας σε ισραηλινά καφενεία και σε λεωφορεία.
Βρισκόμουν στην είσοδο του δεύτερου σημαντικότερου τόπου προσκυνήματος του Χριστιανισμού μετά τον Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα. Αποτελεί Μνημείο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ από το 2012. Ο Ναός, είναι ένας από τους αρχαιότερους στην παγκόσμια ιστορία και αν και έχει υποστεί αλλεπάλληλες καταστροφές εξακολουθεί να διατηρεί την παλιά του αίγλη. Κι εδώ σταθήκαμε πολύ τυχεροί…
Ελάχιστοι οι προσκυνητές που περίμεναν στην ουρά για να κατέβουν τα πέτρινα σκαλιά που οδηγούν στο Ιερό Σπήλαιο το οποίο βρίσκεται κάτω από τον Ναό. Όταν τελικά μπήκα στο χώρο, πρόσεξα ότι φωτιζόταν από δεκάδες καντήλια. Το πιο σημαντικό σημείο σ’ αυτό το μικρό δωμάτιο είναι το αστέρι με τις 14 ακτίνες που βρίσκεται στο μαρμάρινο δάπεδο. Εκείνο το σημείο φίλοι μου, είναι ο λόγος που χιλιάδες προσκυνητές επισκέπτονται τον Ναό της Γεννήσεως κάθε χρόνο. Είναι το ακριβές σημείο όπου σύμφωνα με τον Χριστιανισμό γεννήθηκε το Θείο Βρέφος.
Έμεινα για λίγο εκεί να παρακολουθώ τον κόσμο να προσεύχεται και να γονατίζει συγκινημένος για να προσκυνήσει το αστέρι στον τόπο Γεννήσεως του Ιησού.
Τελείωσα την ξενάγηση μου στο εσωτερικό του Ναού και βγήκα έξω. Άκουσα τότε την φωνή του Χότζα από το τζαμί που βρίσκεται απέναντι από τον Ναό να καλεί τους πιστούς και σκέφτηκα «Θεέ μου, πόσο μεγάλη αντίθεση υπάρχει σε αυτήν την πόλη!». Η εμπειρία του να γίνεσαι μάρτυρας τόσων θρησκευτικών και πολιτισμικών αντιθέσεων σε μια μικρή πόλη 30,000 κατοίκων είναι εξωπραγματική. Γευματίσαμε στο τοπικό αραβικό εστιατόριο και επιβιβαστήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο για την επιστροφή μας.
Aυτά για την ώρα φίλοι μου. Αν σου άρεσε αυτό που μόλις διάβασες, κοινοποίησε το άρθρο μου στα δικά σου social media. Μέχρι την επόμενη ανάρτηση, φιλιά πολλά!
Για περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο πάτα εδώ.
Κείμενο και Φωτογραφίες: Μάκης Ζούμπος
