To ταξίδι μου στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα μπορούσε να μην έχει άρωμα από το παραδοσιακό ποδόσφαιρο μακριά από τεράστια και ψυχρά γήπεδα της Premier League και ενδοσκόπηση στις παραδοσιακές non league κατηγορίες.
Από την Νορθούμβρια μέχρι και το Λονδίνο είχα την τύχη να παρακολουθήσω 3 αγώνες, 2 φιλικά και έναν αγώνα για το Κύπελλο Αγγλίας, 2 αγώνες ανδρών και 1 γυναικών. Σίγουρα μια εμπειρία που θα θυμάμαι για πάντα, όπως και οι συζητήσεις και οι γνωριμίες γύρω από τις ομάδες. Οι αγώνες που παρακολούθησαν ήταν το Hebburn Town – Blyth Spartans, το Clapton CFC – Leyton Orient και οι δυο αγώνες προετοιμασίας και το για τον Έξτρα προκριματικό γύρο (επαναληπτικός αγώνας) το Corinthian Casuals – North Greenford United.
Βρέθηκα στην Βορειοανατολική ακτή της Αγγλίας 31 Ιουλίου, από πριν είχα μιλήσει με κάποια μέλη των Blyth Spartans για την άφιξη μου στο νησί και την πόλη. Στις 1 Αυγούστου θα συναντιόμουν με τον Phil οπαδό και εθελοντή της ομάδας εδώ και αρκετές δεκαετίες για ένα τουρ στην έδρα της ομάδας το Croft Park. Mαζι μου φυσικά ήταν και η γυναίκα μου που έκανε άτυπα την φωτογράφο της ημέρας!
Συναντηθήκαμε έξω από το ξενοδοχείο που μέναμε, είχα διαλέξει ένα που ήταν στο κέντρο της πόλης και φυσικά όχι πολλή μακριά από το γήπεδο των Σπαρτιατών το Croft Park! Το Blyth είναι μια μικρή και παραδοσιακή πόλη της Αγγλίας με πληθυσμό 39.731, σύμφωνα με την απογραφή του 2021.
Μετά από έναν πρωινό καφέ στο κέντρο της πόλης πήγαμε προς το γήπεδο, όταν μπαίνεις στο Croft Park, στο δεξί σου χέρι θα δεις ένα μεγάλο κοντέινερ όπου είναι και το κατάστημα της ομάδας, μπροστά σου η κεντρική και μεγαλύτερη κερκίδα και στα αριστερά σου απλώνεται το γήπεδο και οι υπόλοιπες τρεις κερκίδες.
Ο Phil από πριν είχε ξεκινήσει να μας μιλάει για την ιστορία τηςπολης και της ομάδας που συνδέονται πολύ έντονα μεταξύ τους. Μην ξεχνάμε ότι η ομάδα είναι κοινοτική και έχει άμεση σχέση με την περιοχή, επίσης είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε αναγνωρισιμότητά μετά την Newcastle United σε ολόκληρη την περιοχή.
Το Croft Park άνοιξε τις πόρτες του το 1909, ενώ το 2003 εγινε μια εκτεταμένη ανακατασκευή. Η παρουσίαση ήταν αρκετά μεγάλη και προσωπική θα έλεγα, περπατήσαμε γύρω από το χορτάρι, μέσα από τις εξέδρες που η σιωπή από την απουσία του κόσμου ήταν έντονη, ενώ παίξαμε ακόμα και φρισμπι στο κέντρο του γηπέδου, είδαμε τα αποδυτήρια ενώ καθίσαμε στην κεντρική κερκίδα και είχαμε μια όμορφη συζήτηση, ο Phil με ρώτησε αν θα είμαστε στον φιλικό αγώνα του Σαββάτου (3/8) που ήταν και ο τελευταίος της ομάδας πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, «φυσικά και θα είμαστε» του απάντησα. Για το πλήρες τουρ μπορείτε να δείτε το βίντεο εδώ.
Όταν φύγαμε από το γήπεδο πήγαμε στο σπίτι που έμενε ο Fred Stoker, αυτός που έδωσε το όνομα “Σπαρτιάτες” εμπνεόμενος από τους Αρχαίους Σπαρτιάτες γιατί σκέφτηκε ότι αυτό θα βοηθήσει την ομάδα να κατεβαίνει στο γήπεδο έτοιμη για μάχη.
Το Σάββατο 3 Αυγούστου, ο αγώνας ήταν στις 15:00 (ώρα Αγγλίας), πριν φύγουμε από το Blyth κάναμε μια τελευταία βόλτα και με παρέα δυο φίλους Άγγλους και φυσικά Σπαρτιάτες πήγαμε στο Hebburn και στην έδρα της τοπικής ομάδας που θα γινόταν και ο αγώνας, το Hebburn Sports Ground.
Κάποιος όταν βρεθεί σε αυτό θα δει ένα όμορφο παραδοσιακό βρετανικό γήπεδο, η γηπεδούχος ομάδα με τα κίτρινα και μαύρα χρώματα στην άκρη του γηπέδου της έχει ένα πολύ όμορφο διώροφο μπαρ με μπαλκόνι!
Φυσικά, πήγαμε να καθίσουμε εκεί και να μιλήσουμε με τους υπόλοιπους οπαδούς των Blyth Spartans, θεωρώ ότι είναι περιττό να πω ότι οι οπαδοί και των δυο ομάδων ήταν δίπλα – δίπλα και δεν υπήρχε κάποιο διαχωριστικό σημείο, δίπλα από το γήπεδο υπάρχει και γήπεδο κρίκετ, ενώ χρησιμοποιείται και για να προπονούνται οι ακαδημίες της ομάδας.
Ο αγώνας ξεκίνησε και σταδιακά όλοι πηγαίναμε να καθίσουμε στα σημεία μας, επιλέξαμε να καθίσουμε δίπλα στον πάγκο της ομάδας, ο αγώνας δεν ξεκίνησε καλά για εμάς γιατί δεχθήκαμε ένα γρήγορο γκολ από λάθος των αμυντικων μας, ένα δεύτερο γκολ έστειλε από τους γηπεδούχους έστειλε τις ομάδες στα αποδυτήρια. Στο δεύτερο ημίχρονο ο καλός καιρός μα βοήθησε να πιούμε 1-2 μπίρες παραπάνω, ενώ σε σχέση με τις επαγγελματικές κατηγορίες, η μπίρα επιτρέπετε στις κερκίδες του γηπέδου φυσικά σε πλαστικό ποτήρι.
Μετά το τέλος του αγώνα, πήγαμε πάλι στην λέσχη της ομάδας και καθίσαμε μαζί με κάποιους παίχτες που είχαν έρθει από τα αποδυτήρια για να φάνε κάτι και να πιούνε μια μπίρα μαζί μας, ενώ συζητήσαμε για τον σημερινό αγώνα και αν θα παραμείνουν στην ομάδα για την νέα σεζόν.
Εδώ πρέπει να κάνω μια μικρή παρένθεση και να αναφέρω ότι κάποιοι παίχτες είχαν έρθει για να δοκιμαστούνε από τον προπονητή της ομάδας, Nolberto Solano, τον περουβιανό πρώην ποδοσφαιριστή της Newcastle United.
Την ίδια ημέρα πήραμε το λεωφορείο από το Νεόκαστρο (όπως λέει και ένας φίλος μου το Νιούκασλ) για το Λονδίνο. Την επόμενη (4/8) η γυναικεία ομάδα της Clapton Community FC έδινε φιλικό αγώνα με την Leyton Orient. H γυναικεία ομάδα της Clapton Community αγωνίζεται στην London & South East Regional Women’s League Division One North, στο 6ο επίπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου, ενώ η Leyton Orient ένα επίπεδο κάτω.
Κατευθύνθηκα προς την λέσχη, πριν, στο ημίχρονο και μετά το τέλος του αγώνα στην λέσχη υπήρχε DJ που έπαιζε μουσική, κυρίως reggae, αφού πήρα το match programme από τον χθεσινό αγώνα της ανδρικής ομάδας πήρα μια μπίρα και κατευθύνθηκα προς την μοναδική εξέδρα των καθήμενων, πριν από την εξέδρα υπάρχει καντίνα με ινδική fusion κουζίνα.
Μου άρεσε η δυνατότητα της άνεσης που είχε κάποιος να μετακινηθεί ελεύθερα σε αυτήν την ιστορική ποδοσφαιρική έδρα και να βρεθεί σε όλες τις γωνιές του γηπέδου, επίσης, χωρίς να ξέρεις κανέναν μπορούσες άνετα να ξεκινήσεις μια όμορφη συζήτηση, τόσο για την ομάδα, αλλά και για διάφορα άλλα θέματα όπως ταξίδια και πολιτική. Το φιλικό περιβάλλον σε κάνει να χαλαρώσεις άμεσα και να νιώσεις ότι βρίσκεσαι δίπλα σε φίλους και όχι ότι είσαι απλά ένας οπαδός ή ακόμα και τουρίστας.
Κατευθύνθηκα προς την λέσχη, πριν, στο ημίχρονο και μετά το τέλος του αγώνα στην λέσχη υπήρχε DJ που έπαιζε μουσική, κυρίως reggae, αφού πήρα το match programme από τον χθεσινό αγώνα της ανδρικής ομάδας πήρα μια μπίρα και κατευθύνθηκα προς την μοναδική εξέδρα των καθήμενων, πριν από την εξέδρα υπάρχει καντίνα με ινδική fusion κουζίνα.
Μου άρεσε η δυνατότητα της άνεσης που είχε κάποιος να μετακινηθεί ελεύθερα σε αυτήν την ιστορική ποδοσφαιρική έδρα και να βρεθεί σε όλες τις γωνιές του γηπέδου, επίσης, χωρίς να ξέρεις κανέναν μπορούσες άνετα να ξεκινήσεις μια όμορφη συζήτηση, τόσο για την ομάδα, αλλά και για διάφορα άλλα θέματα όπως ταξίδια και πολιτική. Το φιλικό περιβάλλον σε κάνει να χαλαρώσεις άμεσα και να νιώσεις ότι βρίσκεσαι δίπλα σε φίλους και όχι ότι είσαι απλά ένας οπαδός ή ακόμα και τουρίστας.
Το σκορ είχε όμορφες διακυμάνσεις με τις δυο ομάδες παρά τις αρκετές αλλαγές που έκαναν να μην πέφτει εύκολα η απόδοση τους, ο αγώνας έλεγξε 5-3 υπέρ της Leyton Orient που δείχνει ότι θα βρεθεί σύντομα στις μεγάλες κατηγορίες.
Μετά τον αγώνα μίλησα λίγο με κάποια από τα μέλη της ομάδας και αποχώρησα, παραδοσιακά, λίγο περπάτημα, λίγο λεωφορείο και ξανά λίγο περπάτημα.
O τελευταίος αγώνας που παρακολούθησα ήταν ο επαναληπτικός για τον Έξτρα προκριματικό γύρο του κυπέλλου Αγγλίας μεταξύ Corinthian-Casuals και North Greenford United, ο αγώνας έγινε στην έδρα της Corinthian-Casuals το King George’s Field, που βρίσκεται λίγο έξω από το Λονδίνο, στο Tolworth ένα προάστιο στην περιοχή Surbiton του Ευρύτερου Λονδίνου.
Αν βρίσκετε στο κέντρο του Λονδίνου, από κάποιον από τους κεντρικούς σταθμούς πρέπει να πάρετε το τρένο για να κατεβείτε στο Surbiton και από εκεί θα χρειαστείτε λεωφορείο μέχρι και το γήπεδο της ομάδας. Το καλό είναι ότι η συγκοινωνία είναι αρκετά καλή οπότε δεν θα ταλαιπωρηθείτε. Όταν κατεβήκαμε στην στάση έπρεπε να περπατήσουμε γύρω στα 10 λεπτά μέσα από ένα όμορφο πάρκο για να βρεθούμε μπροστά στο πάρκινγκ του King George’s Field, κατα την διάρκεια που περπατούσαμε μέσα από το πάρκο, ένας ιππέας με το άλογο του ξεκουραζόντουσαν από τον αρκετά ζεστό για τα δεδομένα της Αγγλίας καιρό, σε κάποιο άλλο σημείο του πάρκου κάποια παιδάκια έπαιζαν ποδόσφαιρο, ενώ οι φωνές από το γήπεδο που δεν ήταν πλέον και πολύ μακριά ήταν αρκετά ποιο έντονες.
Φτάνουμε στην είσοδο του γηπέδου, αγοράζουμε τα εισιτήρια και ένα match programme – το πρώτο που βρίσκω σε διάστημα 3 αγώνων!- και πάμε προς το βάθος όπου υπάρχει το κατάστημα της ομάδας, μην φανταστείτε κάτι μεγάλο στα επίπεδα των επαγγελματικών ομάδων, αλλά, δεν ήταν και άσχημο, παλαιά match programme, κασκόλ, λίγες μπλούζες και μερικά κομμάτια από περσινές εμφανίσεις, όταν ρώτησα αν υπάρχει η νέα εντός έδρας εμφανίσεις ο εθελοντής που δούλευε στο κατάστημα μου ανέφερε ότι σήμερα θα κάνει επίσημη «πρεμιέρα» η φανέλα όποτε θα υπάρχει στο κατάστημα από την επόμενη αγωνιστική!
Μετά τα ψώνια που κάναμε κατευθυνθήκαμε στην λέσχη της ομάδας για να παραγγείλουμε -τι άλλο;- μπίρες και μετά από την καντίνα για το παραδοσιακό… μπέργκερ! Μου έκανε ευχάριστη έκπληξη οι τιμές που ήταν πολύ προσιτές, αλλά και ότι δεν είχε το παραδοσιακό fish and chips.
Μετά μπήκαμε από την μια είσοδο προς την εξέδρα με τους καθήμενους και κάτσαμε στο κεντρικό σημείο όπου μπορούσαμε να βλέπουμε καθαρά όλο το γήπεδο. Οι ομάδες ενώ έβγαιναν προς τον αγωνιστικό χώρο οι φίλοι της Corinthian – Casuals που βρισκόντουσαν στην αριστερή εξέδρα ξεκίνησαν να δήμου ένα βραζιλιάνικο άρωμα με τα σύνθημα τους.
H ομάδα εκτός και ότι ήταν ο λόγος που στην Βραζιλία και στην περιοχή του Σάο Πάολο ιδρύθηκε η Corinthian, έχει και πολλή καλή σχέση με την ομάδα, αυτό έχει κάνει την Βραζιλιάνικη παροικία που υπάρχει στον Λονδίνο να επισκέπτεται το γήπεδο της ομάδας για τους εντός έδρας αγώνες.
Οι δυο ομάδες μπήκανε στον αγωνιστικό χώρο με τον κόσμο να χειροκροτεί και τις δυο, σε μια άκρη του γηπέδου ήταν και οι οπαδοί της εκτός έδρας ομάδας όπου και με ένα μεγάφωνο έκαναν τον δικό τους θόρυβο. Ο αγώνας έγινε κάτω από τα φώτα του γηπέδου, η αίσθηση που έδινε με τον ήλιο να δύει σιγά – σιγά στην Αγγλική εξοχή έδινε το δικό της χρώμα.
Οι δυο ομάδες έδωσαν τον δικό τους αγώνα στο χορτάρι με την κανονική διάρκεια να μένει στο 0-0 και να πηγαίνουν στον έξτρα χρόνο, εκεί σε μια φάση του αγώνα στο 117′ η North Greenford United έβαλε το μοναδικό γκολ και πέρασε στην επόμενη φάση του θεσμού. Ο αγώνας έληξε, η δυσαρέσκεια των φίλων της Corinthian-Casuals ήσυχα αποχώρησαν από το γήπεδο όπως και εμείς, περπατήσαμε ξανά στο πάρκο και πήγαμε στην στάση για να ξεκινήοσυμε το ταξίδι της επιστροφής. Το ταξίδι στα αγγλικά γήπεδα της non-league έφθασε όμορφα στο τέλος της.
