Ο παλαίμαχος Ιταλός ποδοσφαιριστής έφυγε σε ηλικία 58 χρονών μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Φόρεσε τις φανέλες των Κρεμονέζε, Σαμπντόρια, Γιουβέντους και Τσέλσι, όπως φυσικά και αυτή της Εθνικής Ιταλίας και ήταν από τους σημαντικότερους επιθετικούς της εποχή του, αφήνοντας το στίγμα του τη δεκαετία του 1990.
Ο Τζιανλούκα Βίαλι γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου 1964 στην Κρεμόνα. Άρχισε την καριέρα του στην Κρεμονέζε το 1980, με τις εμφανίσεις του να εντυπωσιάζουν την Σαμπντόρια, που τον απέκτησε το 1984. Κατά τη διάρκεια θητείας του εκεί, κατέκτησε την ιταλική Serie A, 3 κύπελλα και το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Μεταγράφηκε στη Γιουβέντους το 1992, κατακτώντας ακόμη ένα Κύπελλο Ιταλίας και πάλι το πρωτάθλημα και επιπλέον ένα ιταλικό Σούπερ Καπ, το UEFA Champions League και το Κύπελλο UEFA. Το 1996 εντάχθηκε στη Τσέλσι για να γίνει παίκτης-προπονητής της την επόμενη σεζόν. Στην Αγγλία κατέκτησε το Κύπελλο, το Λιγκ Καπ, το Κύπελλο Κυπελλούχων και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.
Είναι ένας από τους μόλις δέκα ποδοσφαιριστές που έχουν κατακτήσει και τις τρεις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις (Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων, UEFA), και ο μόνος επιθετικός! Είναι επίσης ο μόνος παίκτης στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ιστορία που έχει μετάλλια νικητή, αλλά και μετάλλια φιναλίστ και από τα τρία ευρωπαϊκά Κύπελλα!
Ο Βιάλι υπήρξε επίλεκτο μέλος της Εθνικής Ιταλίας απ’ το 1985 ως το 1992. Φόρεσε το εθνόσημο 59 φορές σκοράροντας 16 γκολ. Έπαιξε σε δύο Μουντιάλ (1986, 1990) και σε ένα Euro (1988) κι ήταν μέλος της ομάδας που τερμάτισε τρίτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο που έγινε εντός συνόρων. Κατά τη διάρκεια της εικοσαετούς καριέρας του έπαιξε 732 αγώνες και σκόραρε 275 γκολ. Είναι ο δέκατος κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.
To 2019 ανέλαβε ρόλο στην Εθνική Ιταλίας δίπλα στον ομοσπονδιακό τεχνικό Ρομπέρτο Μαντσίνι, άλλοτε συμπαίκτη του και κολλητό φίλο του. Πανηγύρισαν μαζί την κατάκτηση του Euro από την Σκουάντρα Ατζούρα.
Το 2018, μέσα από την αυτοβιογραφία του, ο Βιάλι μίλησε για πρώτη φορά ανοικτά για τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο. Όπως λέει, για να κερδίσει τη μάχη με την αρρώστια, ο Βιάλι έπρεπε να περάσει χειρουργείο και περισσότερους από εννέα μήνες θεραπείας, κατά τη διάρκεια των οποίων φορούσε φούτερ κάτω από το πουκάμισό του, ούτως ώστε να μη γίνει αντιληπτό το πόσο τον είχε επηρεάσει ο καρκίνος σωματικά.
