Η κυρίαρχη λογική στην Ευρώπη κατά τα τελευταία χρόνια, η οποία μάλιστα ενισχύθηκε από την έναρξη της ενεργειακής κρίσης, είναι η προτεραιοποίηση της χρήσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς μέσω κινήτρων (π.χ. φθηνότερα εισιτήρια) έναντι της χρήσης των Ι.Χ. Αυτό περιλαμβάνει ενίοτε και μέτρα δυσάρεστα για τους οδηγούς, όπως την επιβολή διοδίων στα κέντρα των πόλεων ή την εφαρμογή ζωνών χαμηλών εκπομπών.
Η Ελλάδα ακολουθεί ξεκάθαρα μία διαφορετική πορεία αφού στόχος της κυβέρνησης φαίνεται να είναι να μην καταρρεύσουν εντελώς οι συγκοινωνίες -αντί να ενισχυθούν μέσω μίας πολύ μεγαλύτερης επένδυσης σε αυτές. Την ίδια στιγμή, αναγνωρίζεται ότι το Ι.Χ. πρέπει να παραμείνει το κυρίαρχο μέσο μετακίνησης, αφού έτσι κι αλλιώς οι συγκοινωνίες, όπως λειτουργούν σήμερα, δεν θα μπορούσαν να αντέξουν το βάρος μίας σημαντικής αύξησης της επιβατικής κίνησης.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν προκαλεί έκπληξη η προαναγγελία της μείωσης της τιμής των διοδίων της Αττικής Οδού από τον Οκτώβριο του 2024 όταν και αναμένεται να τεθεί σε ισχύ η νέα σύμβαση παραχώρησης. Έτσι κι αλλιώς, η μη μείωση (ή ακόμα και αύξηση) της τιμής τους δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί αφού αυτή την φορά ο παραχωρησιούχος δεν θα έχει να καλύψει το κόστος της κατασκευής κάποιου έργου.
Με το ενδεχόμενο κρατικοποίησης της Αττικής Οδού να βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια εκτός συζήτησης (ακόμα και από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ), είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο η νέα παραχώρηση του αυτοκινητόδρομου δεν συνδέθηκε με την κατασκευή ενός έργου υποδομής. Είτε των επεκτάσεων της Αττικής Οδού όπως προηγουμένως είχε εξαγγελθεί, είτε ακόμα καλύτερα με την κατασκευή κάποιας επέκτασης του Μετρό, όπως για παράδειγμα των επεκτάσεων της Γραμμής 4 για τις οποίες προς το παρόν δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο για τη χρηματοδότησή τους. Ακόμα πιο ρηξικέλευθη ιδέα θα ήταν η ανανέωση του συνόλου του στόλου των λεωφορείων της Αθήνας σε βάθος κάποιων ετών από τον παραχωρησιούχο της Αττικής Οδού, με διαδικασίες που προφανώς θα ήταν λιγότερο γραφειοκρατικές σε σχέση με τις αντίστοιχες του δημοσίου.
Η δεύτερη κατά σειρά πολυετής παραχώρηση της Αττικής Οδού με τον τρόπο που αυτή θα γίνει, αποτελεί προφανώς μία χαμένη ευκαιρία για την Αθήνα και μας επανεπιβεβαιώνει ότι παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες και της σημερινής κυβέρνησης, δεν υπάρχει αρκετή θέληση για μία πραγματική ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς μέσω φιλόδοξων και ρηξικέλευθων πρωτοβουλιών, πέρα από τα συνήθη μέτρα – ασπιρίνες.
Πηγή: athenstransport.com
