Διήγημα: Glory, Glory Man United!

(στη μνήμη των νεκρών της αεροπορικής τραγωδίας του Μονάχου, τον Φεβρουάριο του 1958)

Στην πολυκατοικία επί της Αλκαμένους, στου Χαριλάου, οι φήμες για τους νέους ενοικιαστές της μικρής γκαρσονιέρας του δεύτερου ορόφου δίνουν και παίρνουν. Κάποιοι επιμένουν πως είναι Αθηναίοι ή Ελληνοαμερικάνοι. Ο αντιστράτηγος εν αποστρατεία του τρίτου επιμένει πως διατηρούν μεταξύ τους «ανάρμοστη» ερωτική σχέση. Η οικοπεδούχος, που μένει στον πρώτο, λέει πως ακούει τις Παρασκευές κάτι παράξενα ξένα τραγούδια, αλλά μόνο τη συγκεκριμένη μέρα, και μόνο αργά το απόγευμα. Γενικά όλοι οι ένοικοι της εν λόγω πολυκατοικίας δεν τους πολυβλέπουν κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Το απόγευμα της Πέμπτης κουβαλούν προμήθειες από το πολυκατάστημα της περιοχής. Κινούνται σαν φαντάσματα. Και τις Παρασκευές θα δηλώσουν εμφατικά την παρουσία τους. Βέβαια, την ιδιοκτήτρια της γκαρσονιέρας, την κυρία Ματίνα, που τους μισθώνει την γκαρσονιέρα έναντι 260 ευρώ μηνιαίως, όλα τα παραπάνω την αφήνουν παγερά αδιάφορη. Οι δύο κύριοι πληρώνουν ταχτικά το ενοίκιο κάθε πρώτη του μήνα, είναι μάλιστα και ευγενέστατοι απέναντί της. Οπότε τι λόγος τής πέφτει για τις εικασίες των άλλων ενοίκων; Γιατί να γκρινιάξει, να υποθέσει και να βαρυγκωμήσει;

Έκαναν κι οι δυο τους παρέα, στην παλιά τους γειτονιά, στην Κάτω Τούμπα, μέχρι τα λυκειακά τους χρόνια. Φίλοι από τις αλάνες και συμμαθητές για χρόνια. Στο ίδιο θρανίο έβγαλαν δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο, κολλητοί, ο Δάμων κι ο Φιντίας σε σύγχρονη κόπια. Στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου ο Γιώργος αγόρασε το Subbuteo, καλούσε τον Βασίλη στο διαμέρισμά του και έστηναν ατέλειωτους ποδοσφαιρικούς αγώνες πάνω σε μία ξύλινη τάβλα, κάνοντας αναπαράσταση των αγώνων της αγαπημένης τους ομάδας, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που την παρακολουθούσαν ανελλιπώς τα Σάββατα, στην ΥΕΝΕΔ, στις ασπρόμαυρες τηλεοράσεις τους, στην εκπομπή του Κώστα Σισμάνη «Αθλητικό απόγευμα». Ο Γιώργος αγόραζε ταχτικά εξαρτήματα για το Subbuteo, τσόνταρε κι ο Στέλιος από το χαρτζιλίκι του, κι η ποδοσφαιρική πανδαισία ολοκληρωνόταν. Τώρα το παιχνίδι δεν αφορούσε μόνο μια απλή πράσινη τσόχα με εστίες με αληθινό διχτάκι. Είχε φυσικά τους παίκτες των δύο ομάδων (οι κόκκινοι και οι γαλάζιοι), αλλά και περίφραξη, προβολείς, κερκίδες με φιλάθλους, διαιτητές, σημαιάκια του κόρνερ, πάγκους για τους αναπληρωματικούς παίκτες και αποδυτήρια. Μια πιστή μικρογραφία ενός κανονικού γηπέδου ποδοσφαίρου με εξαιρετικής ποιότητας υλικά, που κάποια φωτεινά επιχειρηματικά μυαλά συνέλαβαν και υλοποίησαν προς τέρψη των ποδοσφαιρόφιλων –μικρών ή και μεγάλων– του πλανήτη. Στο Λονδίνο, είχαν διαβάσει στις εφημερίδες, πως από τα μέσα του ’80 διοργανώνονταν από ενήλικες, άνδρες και γυναίκες, τουρνουά ποδοσφαίρου Subbuteo, έναντι γενναίων στοιχημάτων. Οι μερακλήδες του ποδοσφαίρου ανά την υφήλιο είχαν βρει την καλή τους. Και φανατίλα, και διασκέδαση, και τζόγος.

Λίγο πριν από τις πανελλαδικές εξετάσεις, η μάνα του Γιώργου, βλέποντας την εξάρτηση του γιου της με το ποδόσφαιρο και θέλοντας ο τελευταίος να επικεντρωθεί στο διάβασμα για να περάσει σε κάποια σχολή της προκοπής, πήρε, σε μία στιγμή θυμού και απελπισίας, την απόφαση να ξεφορτωθεί ο γιος της το Subbuteo. Το χάρισε, για την ακρίβεια, στον μικρότερο γιο ενός φιλικού ζευγαριού, που τελείωνε το δημοτικό. Ο Γιώργος αναγκάστηκε να αποδεχτεί τα νέα δεδομένα, αφού η μάνα του –που εκτελούσε και καθήκοντα πατέρα, αφού ήταν διαζευγμένη– ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του σπιτιού. Κέρβερος, κάθε απόφασή της νόμος. Κι ο ίδιος το είχε παρακάνει με το ποδοσφαιράκι, οι βαθμοί στα πρωτεύοντα μαθήματα είχαν αρχίσει να παίρνουν την κατιούσα. Στρώθηκε για τα καλά στο διάβασμα, γράφτηκε στο συνοικιακό φροντιστήριο και πέρασε, τελικά, στη Φιλοσοφική Ιωαννίνων. Έκτοτε ξέκοψαν οριστικά με τον Στέλιο. Ο φίλος του δεν τα κατάφερε να περάσει σε καμία σχολή. Αφού τελείωσε το στρατιωτικό κι αφού τσαλαβούτησε περιστασιακά σε κάτι δουλειές του ποδαριού, όταν έγινε 24 χρονών ο πατέρας του του αγόρασε άδεια ταξί, για να μπορέσει να ορθοποδήσει και να φτιάξει οικογένεια.

Συναντήθηκαν ξανά, τυχαία, στο κέντρο της πόλης ένα βροχερό μεσημέρι του Μάρτη, λίγο προτού κι οι δυο τους κλείσουν τα εξήντα τους χρόνια. Ο Γιώργος πήρε ταξί για να γυρίσει σπίτι κι ο οδηγός του οχήματος ήταν ο Στέλιος. Χαμογέλασαν πλατιά ο ένας στον άλλον, έκαναν πλακίτσες, καρπαζώθηκαν όπως παλιά. Είπε ο καθένας τα δικά του. Ο Γιώργος, φιλόλογος σε λύκειο της Καλαμαριάς, παντρεύτηκε, απέκτησε και δύο κόρες, φοιτήτριες επί πτυχίω, πλέον, στο Αριστοτέλειο. Πούλησε το πατρικό του στην Κάτω Τούμπα και μένει ήδη στην Καλαμαριά, λίγα μέτρα από τον τόπο εργασίας του. Η γυναίκα του αισθητικός, καλοβαλμένη, δραστήρια – έδειξε στον Στέλιο φωτογραφίες της από μία εκδρομή τους του περασμένου καλοκαιριού στη Μάλτα. Εργάζεται, του είπε, δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, το σπίτι ούτε που τη βλέπει. Ο Στέλιος, πάλι, αμετακίνητος στο διαμέρισμα της Κάτω Τούμπας, νταντεύει, ως ο μοναδικός επιζών συγγενής, την ανήμπορη θεία του. Χωρισμένος από χρόνια, δίχως παιδιά, δεν βρέθηκε ακόμη η γυναίκα που θα αναπλήρωνε την πρώην του, όμως καλά είναι κι έτσι, ας μην παραπονιέται, πολλοί συμμαθητές τους έφυγαν από καρκίνους ή τροχαία, ας λέει δόξα τω θεώ, η γριά ν’ αντέξει όσο το δυνατόν περισσότερο και για τον ίδιο κάτι θα ξημερώσει. Ας είναι καλά και το ταξί που, ακόμα, του δίνει ψωμί.

Θυμήθηκαν τα παλιά. Την παρέα που έκαναν, τις σκανδαλιές του γυμνασίου, τα μπιλιάρδα και τα ποδοσφαιράκια που έπαιζαν στο σφαιριστήριο του «Τάφου», στην Καμάρα. Το Subbuteo, που έστηναν κάθε Παρασκευή, κάνοντας αναπαράσταση του αγώνα του προηγούμενου Σαββάτου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ο Στέλιος έβαλε στο σιντί του αυτοκινήτου τον ύμνο της αγαπημένης τους ομάδας, σηκώνοντας την ένταση στη διαπασών:

Glory, glory Man United!
Glory, glory Man United!
Glory, glory Man United!
As the Reds go Matching On, On, On!

–Έλα, ρε μαλάκα, έχεις και τον ύμνο; ρώτησε ο Γιώργος, σχεδόν βουρκωμένος.
–Αμέ, τι νόμιζες; Κι όχι μόνο στο ταξί, αλλά και στο κινητό μου. Είμαι γραμμένος και σε πανελλήνιο σύνδεσμο φιλάθλων της ομάδας, στην περιοχή της Ανάληψης. Μαζευόμαστε τις Κυριακές και πίνουμε με τα παιδιά καμιά μπίρα… Βλέπουμε τη Μάντσεστερ σε γιγαντοοθόνη. Δυο-τρεις έχουν ταξιδέψει και στο Όλντ Τράφορντ!

Από την Πέμπτη το απόγευμα αρχίζει η κινητικότητα στην γκαρσονιέρα. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το μικρό μυστικό τους. Φέρνει ο Γιώργος ξηρούς καρπούς και πατατάκια. Ο Στέλιος αναλαμβάνει τις μπύρες και τα εμφιαλωμένα νερά. Το καινούριο Subbuteo, αγορασμένο ηλεκτρονικά από το Λονδίνο, έχει ήδη στηθεί στο διαμορφωμένο ξύλινο τραπέζι, που τους κατασκεύασε κατόπιν παραγγελίας ένας ξυλουργός από την Τριανδρία. Αύριο, ο Γιώργος, πάλι θα επικαλεσθεί ιδιαίτερο κατ’ οίκον στου Χαριλάου για να λείψει από το σπίτι. Η γυναίκα του είναι πολύ απασχολημένη τελευταία για να υποψιαστεί οτιδήποτε. Ο Στέλιος θα κάνει λόγο στη θεία του για απογευματινή βάρδια με το ταξί, κι εκείνη θα τον πιστέψει. Μια Γεωργιανή γειτόνισσα θα κρατήσει την ηλικιωμένη γυναίκα για τρεις ώρες, με το αζημίωτο. Θα βάλουν ξανά στο σιντί του δωματίου τον ύμνο και θα αναρτήσουν τα κόκκινα κασκόλ στους τοίχους σαν λάβαρα. Η Μάντσεστερ θα αντιμετωπίσει τη μισητή, νεόπλουτη, συμπολίτισσα Σίτυ, την ομάδα που, κάποτε, ταπείνωνε με τριάρες και πεντάρες μέσα στο Μέιν Ρόουντ. Η Μάντσεστερ, η υπερομάδα των 47 συνολικά τροπαίων και των τριακοσίων εκατομμυρίων οπαδών στον πλανήτη, που στο πρωτάθλημα της χώρας της δεν μπορεί να σταυρώσει σήμερα νίκη, που παραπαίει σε Αγγλία και Ευρώπη, αύριο θ’ αναγεννηθεί. Θα ζωντανέψουν και πάλι οι θρύλοι της: Ο Μπόμπι Τσάρλτον, ο Τζορτζ Μπεστ, ο Στέιπλετον, ο Χιουζ. Ο Στράχαν, ο Γκιγκς, ο Μακλέρ, ο showman Ρονάλντο. «Ryan Giggs we love you / Gary Neville you are the best!» θ’ αντηχεί στην ατμόσφαιρα. Οι μπέμπηδες του Μπάσμπι, οι κόκκινοι διάβολοι, οι θρύλοι του Όλντ Τράφορντ και πάλι θα θριαμβεύσουν. Η παγκόσμια τάξη και δικαιοσύνη θ’ αποκατασταθούν με μεγαλοπρέπεια. Ο Στέλιος κι ο Γιώργος θ’ απογειωθούν για κάποιες ώρες στο θέατρο των ονείρων τους. Κι ύστερα θα σβήσουν τα φώτα στη μικρή γκαρσονιέρα, θα κλειδώσουν την εξώπορτα, και, ήσυχα κι αθόρυβα, να χαθούν στο άδοξο και άχαρο θέατρο της δικής τους ζωής.

Το διήγημα “Glory, Glory Man United! ” δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο bookpress.gr