Ο Παναθηναϊκός ιδρύθηκε σαν σήμερα το 1908, όταν ο πρώην αθλητής του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου, Γιώργος Καλαφάτης, αποφάσισε να ιδρύσει ένα σωματείο αφιερωμένο στο ποδόσφαιρο. Ο ίδιος μπορεί να ήταν αθλητής στίβου, αλλά αλλά ζούσε και ανέπνεε για το νέο άθλημα που σταδιακά έκανε τα μεγάλα βήματα σε Ευρώπη και κυρίως Λατινική Αμερική.
Η σκέψη έγινε πράξη και στις 3 Φεβρουαρίου 1908 ιδρύθηκε ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών. Μεταξύ των ιδρυτικών του μελών, που διακρίθηκαν και ως ποδοσφαιριστές, ήταν οι Αλέξανδρος Καλαφάτης (αδελφός του Γιώργου Καλαφάτη), Δημήτρης Δουκάκης, Περικλής Μπούμπουλης, Ε. Χρύσης, Γρανίτσας, Μαντζάκος, Παπαγεωργίου, Γαέτας, Δεμερτζής, Σταυρόπουλος, Πάσχος, Μισακιάν, Ρέππας, Σαπούνιας και Γαρουφαλιάς. Για τον πρώτο επίσημο αγώνα η νέα ομάδα έπρεπε να περιμένει μέχρι και τον Σεπτέμβριο, όταν και ταξίδεψε μέχρι τα Τρίκαλα για να αντιμετωπίσει τον Πειραϊκό Σύνδεσμο για το «Κύπελλο Σ.Ε.Α.Γ.Σ.» όπου και κέρδισε με το επιβλητικό σκορ 9-0, τρία από αυτά τα έβαλε και ο ιδρυτής του Γιώργος Καλαφάτης.
Δυο χρόνια αργότερα, ο Γιώργος Καλαφάτης αποχώρησε από τον σύλλογο μαζί με αρκετά μέλη του λόγο των αγεφύρωτων διαφόρων που είχε με τον χρηματοδότη της ομάδας Μαρίνο Μαρινάκη και ίδρυσαν τον Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Όμιλο. Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ομάδα άλλαξε το όνομα της το 1918 ξανά για να μπορέσει να συμπεριλάβει και άλλα αθλήματα, το νέο όνομα ήταν Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός και Αθλητικός Όμιλος.
To 1924 με σκοπό να απαλλαχθούν από το μητρικό σωματείο (Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος), αποφάσισαν να να αφαιρέσουν το «Πανελλήνιος» και μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος.
H εκδοτική εταιρία Belle Epoque μέσα από τα βιβλία της μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και ανακαλύπτουμε την ιστορία του Παναθηναϊκού, στο βιβλίο «Λεωφόρος Ηρώων» (2014, Κάπα Εκδοτική) διαβάζουμε για τον αθλητή στην σκοποβολή, Γεώργιο Βήχο, ο ίδιος ανήκε καθ’ όλη τη διάρκεια της αθλητικής καριέρας του, προπολεμικά αλλά και μετά την Κατοχή, στην ελίτ των καλύτερων Ελλήνων σκοπευτών. Είναι λογικό, λοιπόν, με το που ξέσπασε ο πόλεμος, τον Οκτώβριο του 1940, να βρεθεί στο Μέτωπο. «Ήμουνα μαχητής, στην πρώτη γραμμή, πάνω στην Αλβανία», γράφει σε προσωπικά του έγγραφα. Στα αλβανικά βουνά αγωνίστηκε ως σκοπευτής οπλοπολυβόλου. Ο Γ. Βήχος πολέμησε μέχρι και τον Φεβρουάριο του 1941. Στα τέλη του Φλεβάρη επέστρεψε στην Αθήνα τραυματίας και με σοβαρά κρυοπαγήματα δευτέρου βαθμού στα πόδια. Νοσηλεύτηκε για 25 ημέρες στο στρατιωτικό νοσοκομείο. Από το κρεβάτι του νοσοκομείου έκανε την ακόλουθη δήλωση σε αθηναϊκή εφημερίδα για το πώς επέζησε στον πόλεμο, από τύχη: «Ως οπλοβολητής εθέρισα τους αντιπάλους, αλλά μια σφαίρα των Ιταλών προωρισμένη ασφαλώς για μένα, προσέκρουσε, θεία επεμβάσει, εις τον υποκόπανον του οπλοπολυβόλου μου και έτσι σώθηκα».
Μέσα στα 116 χρόνια του Συλλόγου έχουν περάσει αθλητές που άφησαν το στίγμα τους στον Σύλλογο και τον αθλητισμό γενικότερα, ο Αντώνης Καρυοφύλλης στους Πανελλήνιους Αγώνες του 1928, συμμετέχει στο άλμα εις ύψος, βαριά άρρωστος με 39 πυρετό. Σφίγγει τα δόντια και εκτινάσσεται στα 1,858 μ. – επίδοση εξωπραγματική για τα δεδομένα της εποχής, που συνιστούσε πανελλήνιο ρεκόρ.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1963, ο Παναθηναϊκός πετυχαίνει μία απίθανη ανατροπή, στο χορταστικό 5-4 επί της ΑΕΚ στη Λεωφόρο. Στο α΄ ημίχρονο, ο Τάκης Λουκανίδης τραυματίζεται στο σαγόνι, έπειτα από σύγκρουση με τον Βαγγέλη Πετρίδη. Βγάζει όλο σχεδόν το ντέρμπι με μπανταρισμένο κεφάλι. Μετά το ματς, μεταφέρεται στον Ερυθρό Σταυρό, όπου κάνει τέσσερα ράμματα. Στις 10 Δεκεμβρίου 1967, σε αναμέτρηση Πανιωνίου – Παναθηναϊκού στη Νέα Σμύρνη, ο Ζαχαρίας Πιτυχούτης συγκρούεται σφοδρά με τον Κώστα Νέγρη. Ο μέσος του Τριφυλλιού, αιμόφυρτος, χάνει τις αισθήσεις του. Όταν συνέρχεται, ακούει τον γιατρό να λέει: «Πρέπει να διακομιστεί αμέσως στο νοσοκομείο». Ο Πιτυχούτης απαντά: «Δέσε μου το κεφάλι, να συνεχίσω»! Επιμένει επιτακτικά. Ο «Γκαγκάριν» επιστρέφει και παίζει με φοβερή μαχητικότητα για άλλα 70΄, φέρνοντας δάκρυα στα μάτια των θεατών, των ποδοσφαιριστών και των δημοσιογράφων. Στις 26 Ιανουαρίου 1992, ο Δημήτρης Σαραβάκος σκοράρει κατά του Ολυμπιακού με ευφυέστατη κεφαλιά έξω από την μεγάλη περιοχή. Συγκρούεται όμως με τον Ηλία Ταληκριάδη και ανοίγει το κεφάλι του. Το κοινό παγώνει, βλέποντας τον Μητσάρα ημιλιπόθυμο. Εκείνος όμως συνέρχεται, δέχεται βιαστικά ιατρική βοήθεια και, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μπουκάρει ξανά στο τερέν για να δώσει όλες του τις δυνάμεις στο απολαυστικό 3-0.
Η ΠΑΕ στην επίσημη σελίδα της έγραψε για τα γενέθλια της ομάδας:
«116 χρόνια! Σήμερα, 3 Φεβρουαρίου, γιορτάζει ο πιο ένδοξος σύλλογος στην Ελλάδα, ο Παναθηναϊκός μας! Σαν σήμερα ο Γεώργιος Καλαφάτης δημιούργησε τον σύλλογο που δόξασε τη χώρα μας στα πέρατα του κόσμου, μία ομάδα που έγινε γνωστή σε όλους για τις επιτυχίες της, το ήθος, τις αρχές που πρεσβεύει. «Ο Παναθηναϊκός που είναι μία ιδέα, είναι αθάνατος», όπως είχε αναφέρει σε μία ομιλία του, ο Πατριάρχης του Συλλόγου μας, Απόστολος Νικολαΐδης.
116 χρόνια μετά τον πρώτο σπόρο, το Τριφύλλι μας βρίσκεται μπροστά σε νέες προκλήσεις. Αγωνιστικές, κυνηγώντας τίτλους στην Ελλάδα και διακρίσεις στην Ευρώπη. Μεσομακροπρόθεσμες με το μακρόπνοο πλάνο της Παναθηναϊκής Πολιτείας στο Βοτανικό με την κατασκευή νέου σύγχρονου ποδοσφαιρικού γηπέδου αλλά και εγκαταστάσεων για τα αθλήματα του Αθλητικού Ομίλου, του Ερασιτέχνη -όπως έχουμε συνηθίσει να τον κατονομάζουμε.
Όλοι εμείς, τα εκατομμύρια φιλάθλων του Παναθηναϊκού ανά τον κόσμο, θέλουμε τούτη την, καθ’ όλα ξεχωριστή για το σύλλογο, ημέρα να ευχαριστήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας τον Γεώργιο Καλαφάτη, τον άνθρωπο που έδωσε υπόσταση στο όνειρο του, δημιουργώντας έναν τρόπο ζωής: τον Παναθηναϊκό μας! Μέσα από τη στάση του καθενός μας οφείλουμε πάντοτε να κρατάμε ψηλά την πράσινη σημαία με το τριφύλλι, ως ιερό καθήκον απέναντι στους ανθρώπους που άναψαν τη φλόγα της αγάπης προς τον σύλλογο. Χρόνια πολλά στον Σύλλογο Μεγάλο! Χρόνια πολλά στην αιώνια αγάπη μας! Χρόνια πολλά στον Παναθηναϊκό μας.»
Με πληροφορίες από Εκδοτική Belle Epoque και Σαν Σήμερα
