Η ιστορία της Μπαρτσελόνα είναι λίγο πολύ γνωστή, σίγουρα για κάποιους είναι κάτι παραπάνω από έναν σύλλογο, αλλά για άλλους είναι απλά μια αντίπαλη ομάδα. Στα 120 και βάλε χρόνια ιστορία της έχει κατακτήσει πολλά τρόπαια και έχει γράψει την δική της ιστορία στο ποιο λαοφιλές σπορ του κόσμου. Έχει γραφτεί το όνομα της με χρυσά γράμματα στο βάθος τον ετών, αλλά και με μελανά, αυτο είναι όμως μια άλλη ιστορία…
Ο Ισπανικός εμφύλιος την περίοδο 1936-39 δεν μπορούσε να μην επηρεάσει και την Μπαρτσελόνα, η Καταλονία ήταν με το μέρος της 2ης Ισπανικής Δημοκρατίας και της εκλεγμένης κυβέρνησης του Μανουέλ Αθάνια, αυτο σημαίνει ότι μετά την νίκη της Εθνικιστικής παράταξεις και του Φράνκο, η ομάδα ήξερε ότι θα πλήρωνε την επιλογή της. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έγινε ηταν η υποχρεωτική αλλαγή των αρχικών της ομάδας στο έμβλημα της, τα αρχικά «F.C.B.» αντικαταστάθηκαν από τα αντίστοιχα «C.F.B.» σύμφωνα με τη νέα Καστιλιάνικη ονομασία του συλλόγου.
Όμως δεν θα μείνουμε σε αυτό το κομμάτι της πλούσιας ιστορίας της, αλλά, στην διοίκηση της ομάδας από το Josep Sunyol και τον τραγικό του θάνατο στης αρχές του Εμφυλίου πολέμου.
O Josep Sunyol
O Josep Sunyol γεννήθηκε στης 21 Ιουλίου του 1898 στην Βαρκελώνη και προερχόταν τόσο από πλούσια οικογένεια όσο και από μια μακρά σειρά Καταλανών πολιτικών αγωνιστών. Ήταν μέλος της Acció Catalana, όπως και τoυ Esquerra Republicana de Catalunya. Και τα δύο αυτα πολιτικά κόμματα ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας.
Ήταν δικηγόρος, εκδότης, πολιτικός και η σύμπραξη του με τον Καταλανικό σύλλογο που τότε μετρούσε περιπου 30 χρόνια ύπαρξεις ήταν κάτι το φυσιολογικό.
Η δικτατορία του Primo De Rivera πίεζε ασφυκτικά τις αυτονόμες περιοχές της Ισπανίας, μεταξύ των οποίων και η Καταλωνία, αφαιρώντας τους δικαιώματα και προσπαθώντας να τις αφομοιώσει κάτω από την μια κεντρική διοίκηση.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Ο πατέρας του Josep και ο θείος του Ildefons είχαν την εταιρία Compañía de Indústrias Agrícolas (Εταιρεία Γεωργικών Βιομηχανιών) μιας εταιρείας που είχε το όραμα να εξάγει ζάχαρη από τεύτλα όταν έκλεισε η αγορά της Κούβας, αλλά η προσπαθειά τους να φυτέψουν ζαχαροκάλαμο στα Καταλανικά εδάφη ήταν άκαρπη.
Ο Josep σπούδασε νομική στο Escoles Pies στο Ronda de Sant Antoni και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης ως δικηγόρος τον Νοέμβριο του 1920.
Αμέσως θα ξεκινήσει να εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση και θα παντρευτεί την Glòria Soler, κόρη μιας άλλης πλούσιας οικογένειας της Βαρκελώνης, με την οποία και θα αποκτησουν ένα γιο.
Ο Josep εκτός από την δικηγορία ήταν και συντάκτης της εφημερίδας «La Rambla», ο πατέρας του μπορεί να ήταν αφοσιωμένος στην οικογένεια του και την επιχείρηση, όμως ο θείος του ήταν ένας από τους ηγέτες του εκκολαπτόμενου αποσχιστικού Καταλανικού κινήματος. Από το 1930, η εφημερίδα πέρασε στα χέρια του.
Η Μπαρτσελόνα
Ο Καταλανικός σύλλογος ιδρύθηκε ένα χρόνο μετά την γέννηση του Josep Sunyol, τον Νοέμβριο του 1899 από τον Ελβετό Χάνς Γκάμπερ.
Ο Χανς Γκάμπερ έβαλε μια αγγελία στην εφημερίδα «Λος Ντεπόρτες» αναφέροντας ότι θέλει να δημιουργήσει μια ποδοσφαιρική ομάδα στην πόλη, μολις 11 άνθρωποι απαντησαν θετικά και μετά την πρωτη τους συνάντηση στο Γυμνάσιο Σολέ (Gimnasio Solé) δημιουργήθηκε το Φούτμπολ Κλουμπ Μπαρσελόνα (Futbol Club Barcelona), η ονομασία είναι επηρεασμένη από την Ελβετική ομάδα της Βασιλείας, Φούτμπολ Κλουμπ Βασιλείας (Fussball Club Basel) που είχε ιδρυθεί το 1893. Το ίδιο ισχύει και με τα χρώματα της ομάδας.
To 1925 o Josep αποφάσισε να γίνει μέλος του Συλλόγου γιατί η δικτατορία του Primo De Rivera έκλεισε την τότε έδρα της ομάδας “Les Corts” επειδή γιούχαραν τον Ισπανικό ύμνο στους εντός έδρας αγώνες, ενώ ο Χανς Γκάμπερ εκδιώχθηκε από την Ισπανία.
Το 1929, ο Josep δέχεται και αναλαμβάνει τα καθήκοντα του προέδρου της Καταλανικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (Καταλανικά: Federació Catalana de Futbol), ενώ εκλέγεται και αντιπρόσωπος του πολιτικού κόμματος Esquerra Republicana de Catalunya, στο κοινοβούλιο της Μαδρίτης. Το 1930 τον αντικατέστησε ο Josep Plantada.
Το 1930, του ανατίθενται τα καθήκοντα του εκτελεστικού διευθυντή στον Σύλλογο. Ενώ γίνεται και εκδότης της εφημερίδας «La Rambla». Η εφημερίδα είχε το μότο “Αθλητισμός και Υπηκοότητα”.
Ο ίδιος έγραφε στο πρώτο τεύχος από την καθοδήγηση του:
“Όταν λέμε αθλητισμός, εννούμε την φυλή, τον ενθουσιασμό και την ευγενείς άμυλα στους νέους. Και όταν λέμε υπηκοότητα, εννοούμε την Καταλανική ευγένεια, τον φιλελευθερισμό, τη δημοκρατία, τη γενναιοδωρία και τις πνευματικές φιλοδοξίες.” Αυτό θεωρείται και ο πρόδρομος του “Més Que un Club” σύμφωνα με τον Ángel Iturriaga.
Στης 30 Ιουλίου του ίδιου έτους, ο ιδρυτής της Μπαρτσελόνα Χανς Γκάμπερ, δίνει τέλος στην ζωή του μετά από μια περίοδο κατάθλιψης και οικονομικών προβλημάτων. Κηδεύεται στον νεκροταφείο Montjuïc, δίπλα σε διάσημους Καταλανούς καλλιτέχνες και πολιτικούς, ενώ πλήθος κόσμου τον τίμησε στην τελευταία του κατοικία.
Το 1931, η παγκόσμια οικονομική κρίση παρασύρει και την δικτατορία, η οποία καταρρέει ακολουθούμενη από την εγκαθίδρυση της 2ης Ισπανικής Δημοκρατίας.
Το 1935, εκλέχτηκε πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, ο σύλλογος βίωνε, στα μέσα της δεκαετίας του ’30, μια σοβαρή οικονομική και κοινωνική κρίση, που για πολλά μέλη, μόνο ο Josep θα μπορούσε να ξεπεράσει τα προβλήματα και να δώσει μια νέα αρχή.
Βέβαια, δεν ήθελαν όλοι την εκλογή του στον Σύλλογο, μέσω της εφημερίδας “’La Veu de Catalunya” τον κατηγόρησαν ότι ήθελε να πολιτικοποιήσει τον Σύλλογο. Η αλήθεια είναι πάντως ότι με τον Josep, η Μπαρτσελόνα έκανε μια σειρά από σημαντικές μεταγραφές και διορθώθηκε η οικονομική και αθλητική διαχείριση.
Το 1936, ξεσπά ο Εμφύλιος. Οι Καταλανοί, που είναι με το μέρος της Ισπανικής Δημοκρατίας, καταφέρνουν προσωρινά να αντισταθούν στα στρατεύματα της Εθνικιστικής παράταξεις και η Βαρκελώνη αρχικά σώζεται. Ο εμφύλιος αναγκάζει το μεγαλύτερο μέρος της ποδοσφαιρικής ομάδας της Μπαρτσελόνα να βρεθεί εκτός χώρας. Μέχρι το τέλος του Εμφυλίου οι περισσότεροι παίχτες βρίσκονταν εκτός Ισπανίας φοβούμενοι τα αντίποινα λόγο τον πολιτικών τους πεποιθήσεων.
Υπό την προεδρία του Josep, η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το πρωτάθλημα Καταλωνίας, τερμάτισε 5η στο πρωτάθλημα και ηττήθηκε στον τελικό του κυπέλλου Ισπανίας από την Ρεάλ Μαδρίτης, 2-1.
Πολιτική και Μαρτυρικό Τέλος
Στης Δημοτικές εκλογές του 1931, Ο Josep αρνήθηκε να συμμετάσχει και να είναι υποψήφιος. Κατέβηκε όμως στης Βουλευτικές εκλογές το ίδιο έτος με το “Esquerra Republicana de Catalunya” όπου και εκλέχτηκε βουλευτης με επιτυχία. Κατάφερε και επανεξελέγη το 1933 και το 1936.
Στης 17 Ιουλίου 1936, ξεκίνησε ο Ισπανικός Εμφύλιος, οι ένοπλες δυνάμεις υπό την καθοδήγηση του Στρατηγού Φράνκο εξεγείρονται εναντίον της πρόσφατα εκλεγμένης αριστερής κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου.
Το πρωι της 5ής Αυγούστου ο Josep αποφάσισε να πάει να δει το πολεμικό μέτωπο προσωπικά και μετά θα πηγαινε στην Βαλένθια και στην Μαδρίτη.
Την προηγούμενη μέρα είχε διαβάσει στις εφημερίδες τις υπερβολικά αισιόδοξες αναφορές για τη θέση των Δημοκρατικών στρατευμάτων στη Γκουανταράμα.
Η μάχη της Γκουανταράμα, ήταν η πρώτη μάχη του Ισπανικού Εμφυλίου πολέμου. Η μάχη έγινε την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου μέχρι της αρχές Αυγούστου. Η Εθνικιστική πλευρά που εστάλη από τον στρατηγό Μόλα προσπαθούσε να διασχίσει τα ορεινά περάσματα της Σιέρα ντε Γκουανταράμα και να φτάσει στη Μαδρίτη από το Βορρά, αλλά η πλευρά των Δημοκρατικών, αποτελούμενη από στρατεύματα που διαλύθηκαν από την Εκλεγμένη Κυβέρνηση, έφυγαν από τη Μαδρίτη για να σταματήσουν τους Εθνικιστές. Η Δημοκρατική πλευρά πέτυχε και τα Εθνικιστικά στρατεύματα δεν κατάφεραν να περάσουν τα ορεινά περάσματα.
Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι που έμελε να είναι και το τελευταίο του με ένα μαύρο Ford με την Καταλανική σημαία παρέα με τον δημοσιογράφο Πέρε Βεντούρα, έναν υπολοχαγό της πολιτοφυλακής και τον οδηγό που του είχε δώσει η Δημοκρατική κυβέρνηση.
Στο 52ο χιλιόμετρο του δρόμου που ένωνε την Λα Κορούνια με την Μαδρίτη το όχημα ακινητοποιήθηκε από ένα σημείο ελέγχου της Εθνικιστικής παράταξεις που είχε 30 περίπου στρατιώτες.
Ο Josep πίστευε λανθασμένα ότι βρισκόταν σε φιλικό έδαφος και όταν αντίκρισε τον Αξιωματικό φώναξε “Ζήτω η Δημοκρατία!”. Αυτό όμως αποδείχτηκε λάθος, οι στολές και τον δύο αντιμαχόμενων στρατών έμοιαζαν, ο Αξιωματικός αναγνώρισε τον Josep και τον διέταξε μαζι με αυτούς που το συνοδεύαν να βγουν έξω από το αμάξι.
Αφού τους συνέλαβαν, την επομένη το απόγευμα διατάχθηκε η θανάτωση τους από το εκτελεστικό απόσπασμα. Πριν ο Αξιωματικός δώσει την εντολή για να πατήσουν την σκανδάλη οι στρατιώτες, ο Josep Sunyol και οι φίλοι που τον συνόδευαν φώναξαν “Ζήτω η Δημοκρατία! Ζήτω η ελεύθερη Καταλονία!” Το ημερολόγιο εκείνη την ημέρα έγραφε 6 Αυγούστου 1936.
Μετά από δύο ημέρες έρευνας και αρκετής αβεβαιότητας, στις 9 Αυγούστου η εφημερίδα του, «La Rambla», δημοσίευσε την είδηση του θανάτου του. Το πτώμα του Josep Sunyol δεν βρέθηκε ποτέ.
Ακόμη και μετά θάνατο του, το στρατοδικείο μετά από έρευνα 5 ετών (1939-1944) αποφάσισε ότι ήταν “αριστερός, αυτονομιστής και υπεύθυνος για την αντι-ισπανική πορεία της FC Barcelona”!
Οι αρχές, έκαναν ότι μπορούσαν για να σβήσουν το ονομά του τελείως από την μνήμη του κόσμου, ακόμη και η επιτύμβια στήλη που βρίσκεται έξω από την Γκουανταράμα, αναγράφει το όνομα του στα Καστιγιάνικα και όχι στα Καταλανικά.
Στην εκδήλωση που έγινε για τα 50 χρόνια από τον θάνατο του, αρκετός κόσμος βρέθηκε για να τιμήσει την μνήμη του, όχι όμως οι παράγοντες της Μπαρτσελόνα!
Το ίδιο πήγε να γίνει και το 1996, όμως μετά από μεγάλες πιέσεις των οπαδών και μερίδας του Καταλανικού τύπου μέλη του ΔΣ του Συλλόγου βρέθηκε στην τελετη.
